เราคงต้องพึงคิดว่าการปฏิรูปมิใช่การทาสีบ้านใหม่ที่จะสำเร็จเพียงชั่วข้ามคืน แต่เป็นการค่อยๆปรับปรุงเพื่อแก้ไขปัญหาและพัฒนาให้ดีขึ้น อาจจะใช้เวลา 10-20 ปี การปฏิรูปการศึกษาคือโจทย์สำคัญที่รัฐเสนอเป็นวาระแห่งชาติ
การศึกษาตลอดชีวิตคือการปฏิรูปการศึกษาของคนในชาติ ประชาชนต้องรู้จักนำมาใช้ปฏิบัติ พัฒนาความเป็นอยู่ด้วยตนเอง
ปัญหาใหญ่ทางการศึกษาพื้นฐานไทย (ไปไหนไม่รอด) คือ กระทรวงเปลี่ยนผู้นำบ่อย การผลิตครูและพัฒนาครูคุณภาพต่ำ ความอ่อนแอด้านการมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่าย สถานศึกษาขาดความชัดเจนในการกระจายอำนาจ สร้างความอึดอัด กดดันต่อสถานศึกษา การทุจริตที่อยู่ในระดับต้นๆ
การศึกษาเท่านั้นที่ช่วยแก้การเมืองไปในทิศทางที่ดีงาม ถ้าคนเราฉลาดมีเหตุมีผลคิดวิเคราะห์ได้ ก็ไม่ถูกชักนำไปสู่ด้านที่คนชักนำต้องการ
การปฏิรูปการศึกษาควรก้าวข้ามความขัดแย้งทางการเมืองเพื่อประโยชน์สูงสุดของประเทศ ช่วยกันวิเคราะห์สถานการณ์โลก มิควรติดหล่ม จากนี้การศึกษามิใช่ใบปริญญาเท่านั้น อีกสิบปีข้างหน้าจะเปลี่ยนแปลงอย่างสิ้นเชิง : ความรู้เป็นฐาน ความสามารถเป็นหลัก
มีความคิดเห็นว่าบรรยากาศเด็กไทยกับภาษาที่สอง ช่วงนี้ไปได้ดี มีอัตราผลที่เกิดสูงขึ้น แต่การจัดการตอบสนองทักษะพื้นฐานได้ผลแต่ช้ามาก เห็นว่าน่าจะปรับที่ ครูผู้สอน หลักสูตร และที่สำคัญคือสื่อเรียน
เรื่องเรียนฟรี 15 ปีนั้น เป็นเรื่องที่รัฐจัดให้บางรายการแต่รัฐใช้คำว่าเรียนฟรีมันจึงสับสนครับ สิ่งที่รัฐไม่ได้จัดให้กับโรงเรียนมัธยมฯ คือ ค่าจ้างครูชาวต่างชาติ ค่าจ้างครูสอนในสาขาวิชาที่ขาดแคลน ค่าจัดซื้อเครื่องคอมพิวเตอร์เพื่อให้เพียงพอต่อผู้เรียน ค่าเครื่องปรับอากาศสำหรับห้องเรียนคอมพิวเตอร์ ค่าสื่อเทคโนโลยี
การวางกฎเกณฑ์ กติกาการบริหารจัดการ ร.ร. ควรทำในช่วงนี้ให้ชัดเจน ก่อนการเมืองจะเข้ามาบริหารราชการของไทยครับ มิเช่นนั้นการเมืองจะนำหน้าการศึกษาไทยเช่นเดิม
ช่วงก่อนปี 43 ที่เขตพื้นที่มัธยมยังไม่ได้ตั้งมีโครงการ ร.ร. คู่พัฒนาเอา ร.ร.ยอดนิยมคู่กับ ร.ร.มัธยมใกล้เคียงซึ่งเป็น ร.ร.ขนาดใหญ่และใหญ่พิเศษด้วยกันเพื่อให้การบริหารจัดการบางเรื่องร่วมกันโดยเฉพาะด้านวิชาการ
เสนอว่าควรปรับหลักสูตรใหม่ให้เรียนครึ่งวัน ปฏิบัติครึ่งวันโดยลงภาคสนามจริง
เรื่องถ่ายโอน ผมเห็นหลายจังหวัด ท้องถิ่นพร้อมจะรับโอน แต่เขตพื้นที่หรือสพฐ.ไม่ยอม ทั้งที่ ร.ร.มีเด็กน้อยมาก ครูก็ขาด ความคุ้มค่ากับทรัพยากร รวมทั้งอาคารสถานที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ ถูกทิ้งรกร้างว่างเปล่าเยอะแยะ เรื่องนี้กระทรวงศึกษาธิการและรัฐบาลก็ต้องพูดความจริง และต้องรีบแก้ไข ไม่เช่นนั้นการศึกษายังใช้งบที่สูญเปล่า ไม่คุ้มค่า
ปัญหาค่านิยมที่น่าเป็นห่วงของเด็กและเยาวชนคนรุ่นใหม่ เด็กไทย ชอบสบาย อยากรวยง่าย รวยมากและรวยเร็ว
รัฐต้องถอยออกมาให้ทุกภาคส่วนทำการศึกษา พ่อแม่ผู้ปกครองต้องรู้วิธีอบรมบ่มนิสัยและให้การศึกษาลูกหลานดีกว่าเดิม
อย่ายึดมั่นถือมั่น คิดทำที่เป็นประโยชน์กับเยาวชนและประเทศชาติ แล้วปฏิรูปโครงสร้างจะสำเร็จครับ การศึกษาแบบตามอัธยาศัยจะเป็นดาวรุ่งในอนาคต
ไม่ต้องรอให้โครงสร้างออกครับ รัฐต้องมีมาตรการให้ถือว่าครอบครัวต้องอบรมบ่มนิสัยให้ความรักความเมตตากรุณาอันอบอุ่นแก่เด็กลูกหลานอย่างดีและต่อเนื่องตั้งแต่แรกเกิดจนกระทั่งเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่สมบูรณ์ เป็นประโยชน์ สร้างความเจริญทุกด้านให้แก่ประเทศชาติอย่างดี สมกับวิสัยทัศน์ประเทศที่ว่า มั่นคง มั่งคั่ง ยั่งยืน ตลอดไปครับ
การสอบบางเรื่องยังจำเป็นอยู่โดยเฉพาะทักษะ แต่วิธีการสอบควรเน้นภาคปฏิบัติมากกว่าสอบความรู้ความจำ ถ้ายังสอบความรู้ความจำอยู่การศึกษาก็ล้มเหลวเหมือนที่เป็นอยู่
การปรับความคล่องตัวและระดมสรรพกำลังเพื่อเปลี่ยนบุคลิกเด็กไทยที่แข็งแรง มีวินัย รักภูมิใจชาติ สามารถเชี่ยวชาญในทางถนัด รับผิดชอบครอบครัว สังคม ต้องเร่ง และในรูปแบบสถานศึกษาในกำกับรัฐแบบเอกชนจะสามารถเร่งได้ทันการ กับ 4.0
ขอแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประเด็นสอบเข้าม. 1 หรือการสอบเข้าม. 4 ตลอดการสอบเข้ามหาวิทยาลัยครับ ไม่เห็นด้วยกับการสอบคัดเลือก แต่ควรรับทุกคนที่มาสมัครเข้าเรียนตามโควต้าเมื่อเต็มแล้วก็หยุดรับ
ครูที่ตั้งใจสอนไม่มีวิทยฐานะ ส่วนครูที่ตั้งใจทำผลงานไม่ค่อยทุ่มเทกับการสอนกลับมีวิทยฐานะ ไม่เป็นธรรม